Zwolinić bo idą święta

Obecnie żyjemy w ciągłym tempie... doba nie uległa zmianie, a nam  ciągle brak czasu. W związku z tym musimy z wielu przyjemności zrezygnować by mieć więcej czasu na nasze obowiązki. Codzienność staje się więc pędem realizacji wielu zaległych spraw. Mimo tego czasu nam wciąż brak i brak.

Potem zaczynamy rezygnować z czynności podstawowych  lub okrajać czas na nie przeznaczony. Zamiast spokojnie zjeść śniadanie, to w lepszym przypadku bierzemy na wynos kanapkę lub korzystamy z sieciówek. Czas przeznaczony na sen i wypoczynek też okraja się, "fundując" sobie w ten sobie drzemki, bo snem nie możemy nazwać kimanie przez 2-4 godziny. Kolejny przykład nie mamy czasu na spotkania z rodziną i przyjaciółmi. Niedzielny obiadek u mamy przechodzi do lamusa, spotkania z przyjaciółmi i znajomymi zastępują rozmowy na portalach społecznościowych. Zakupy robimy w sieci, bo tak wygodniej i przede wszystkim szybszej.

Zbliżające się święta dają nadzieję że odrobinę zwolnimy, poświęcimy ten czas naszym bliskim. Pisząc to spoglądam na swoją walizkę spakowaną na wyjazd do domu, z laptopem, książkami i wieloma obowiązkami. Przynajmniej w święta zjem śniadanie :)))) i mam nadzieję odrobinę  zwolnię tempo....

Czekam na wiosnę....

Jak każdy z niecierpliwością czekam na wiosnę... tegoroczna zima trwa stanowczo za długo, jej szaro-bury koloryt podtrzymuje pesymistyczny rytm monotonnego życia. Jakże pragnę wpuścić do swego życia całą gamę soczystych kolorów ( i nie chodzi mi o to by ubrać się we wszystkie kolory tęczy :P). Nasze życie kolorują emocje, wrażenia i piękne chwilę.

Poczuć wszystkie kolory wiosny: cieszyć się nadejściu słonecznych dni; słuchać  śpiew ptaków, szum morza i górskich strumyków; zasypiać pod cichy śpiew świerszczy,  poczuć świeże powietrze po ulewie, zapach skoszonej trawy; podziwiać różowy świt, płonące niebo przy zachodzie słońca; utulić się poranna mgła; biegać po trawie w rosie; upijać się chłodem wody ze źródła; odnaleźć czterolistna koniczyna szczęścia.